Kauli’s perfect & secret spot
Een paar graden boven de evenaar, middenin de Stille Oceaan, ligt een paradijselijk eiland dat nog nauwelijks bekend is. Groten steile bergen bedekken het oppervlak, de vegetatie is rijk en groen. De mensen op dit kleine stukje land zijn gastvrij, als je een ritje maakt over het eiland wijzen ze je de weg, of rijden ze mee tot aan je bestemming. Een mooi eiland, maar het echte paradijs bevindt zich op een paar kilometer van de kust, in een doorgang van een groot koraalrif. Krachtige golven, ontstaan door winterdepressies in het noorden van de Stille Oceaan, rollen in een perfecte boog de monding van het kanaal binnen en breken krachtig op het rif. De tradewind blaast constant in de best wenselijke richting: side offshore. We bevinden ons in Micronesië – letterlijk: kleine eilandjes, en voor je gaat zoeken naar deze plek: our lips our sealed.
Toen ik mijn eerste zeiltrip maakte in 2000 werd ik emotioneel geraakt. Het was een extreme reis met een aantal vrienden in de Stille Oceaan. Een boot, kameraadschap, stormen en vooral: mooie golven. Er waren momenten dat ik dacht dat we met man en muis zouden vergaan, ik bracht dagen zeeziek met mijn hoofd over de railing door, ik at slecht en sliep slechter en toch… wat een trip. Lege golven, waarvan je zeker wist dat nog nooit iemand ze bereden had, puur natuur, overleven op regenwater en zelfgevangen vis (niet zoveel, vandaar het slechte eten).
Oude vrienden ontmoeten elkaar
Bijna tien jaar later kijken Konan Lang en ik uit het raam van een klein vliegtuig naar een perfecte maagdelijke set golven. Een voor een buigen ze af naar het rif, klaar voor een passagier. Dicht bij het rif zien we ook een zeilboot voor anker liggen, onze bestemming. We staan op het punt ons bij twee oude vrienden te voegen: Diogo Guerreiro en Flavio Jardim. Diogo begon tegelijk met mij met windsurfen en competities, maar onze wegen gingen uiteen, om hier in Micronesië weer samen te komen. Flavio is een vriend van Diogo, jaren terug hebben ze samen de meest gestoorde windsurftrip ooit afgelegd: met een standaard windsurfboard langs de Braziliaanse kust met alleen een rugzak als bagage. 8.120 kilometer surfen, ’s nachts slapend op hun boards midden op zee.
In augustus 2008 vertrokken Flavio en Diogo met een 45 voets catamaran genaamd Itusca voor een project dat ze Destino Azul (Blauwe Bestemming) doopten. Een vijfsterrenhotelverblijf vergeleken met hun eerdere surftocht, maar daardoor niet minder avontuurlijk! Ze gingen vanuit Brazilië op weg naar de Cariben, staken het Panamakanaal over en zeilden zo langs de vele eilanden in de Stille Oceaan richting Micronesië. Het punt waarop wij elkaar zien betekent het keerpunt van hun trip. De plek is zo perfect dat het met recht de top van hun beklimming mag heten. Een plek waarop we eens rustig konden mijmeren over waar onze levens naartoe waren gegaan, en waar we heen wilden.
Perfecte, eenzame golven
Mijn eerste golf is een droom. Seconden voor de golf begint te breken verraadt het rif wat de golf gaat doen, zodat ik de hele rit door ‘connected’ kan blijven met de kritieke secties. Dagen volgen waarin ik telkens wissel van surfboardje naar windsurfer, uitproberend hoe anders, maar toch ook hetzelfde deze verschillende manieren van surfen zijn. Van de bottom naar de lip met dan weer mijn hand op de giek, dan weer de rail. De dikke lip van de golf zorgt voor stevige cutbacks. Het surfen leert me hoe de kracht van de golf optimaal te benutten, iets wat ik later bij het windsurfen in mijn voordeel kan gebruiken.
Waar het zeil gebruikt kan worden als een soort gereedschap om in de golven te raken en hoge aerials te springen, zorgt het lezen van de golf ervoor dat ik tijdens mijn cutbacks altijd contact hou met de golf of juist in staat ben de lip op het meest explosieve moment te raken voor de mooiste aerials.’s Avonds halen we verhalen op van vroeger en bespreken we de mooie momenten van de dag zelf, beelden die ons voor altijd bij zullen blijven. Een tailslide. Een aerial. Een barrel. De golfrit van een vriend. De boot is de perfecte plek voor deze avondsessies, het leven is simpel en je bent op elkaar aangewezen. De ingrediënten voor geluk zijn zichtbaarder dan ooit. Vriendschap en onze connectie met de natuur. We gebruiken energie van de zon, drinken gedesalineerd of regenwater en eten vis die we (dit keer wel) net gevangen hebben. Ik voel me meer levend dan ooit tevoren en realiseer me dat de trip belangrijker is dan de bestemming.
