Lanes Kona

Een paar keer per jaar maakt de heersende passaatwind op Maui plaats voor een wind uit tegenovergestelde richting. Deze Kona wind blaast uit zuidwestelijke richting en betekent letterlijk ‘lijzijde’: de droge kant van het eiland en tegenovergestelde richting van waar de storm normaalgesproken het land raakt. Kona wind is een incidenteel verschijnsel dat alleen in de wintermaanden voorkomt en zelfs dan blaast het nog maar een paar dagen per jaar. Om daarbij ook nog eens een grote noordwest swell te krijgen aan de noordkust van Maui is zeer zeldzaam. Eind januari viel alles samen en scoorden Jason Polakow en Robby Swift de dag van het jaar.

Woord: Jason Polakow & Robby Swift
Beeld: Jimmie Hepp

Jason: Het was al minstens vijf jaar geleden dat we de combi van grote golven en goede Kona wind hadden gescoord in Hawaii. Ondanks dat deze dagen erg onvoorspelbaar zijn, zei mijn ervaring me dat er iets stond te gebeuren toen ik 25 januari iets voor zeven uur ’s ochtends mijn huis verliet om de condities te checken. De voorspelling sprak van lichte wind, maar ik voelde aan m’n water dat er iets zou gebeuren als de wind uit het zuidwesten kwam en ik leek gelijk te krijgen: de wind begon al toe te nemen en de golven waren aan. Om een epic, uncrowded dag op Lanes te scoren moet je echt geluk hebben. Dagen zoals eerste Kerstdag of de ochtend na de Super Bowl vallen in deze categorie; ik ben regelmatig met een houten kop het water opgegaan om vervolgens met veertig knopen wakkergeblazen te worden. Om de een of andere reden – het was geen feestdag en de Superbowl was pas over een week – was vandaag een van die dagen: een perfecte line-up met niemand op het water.

Ik wist niet wat ik zag en belde in paniek Robby Swift en schreeuwde dat hij meteen naar het strand moest komen. Tegelijkertijd besloot ik een helikopter met cameraman te boeken, wat me nog wat extra stress gaf omdat ik wist dat zodra er een kiter het water op zou gaan de heli terug naar huis kon. Hun lijnen vormen een reëel gevaar voor de rotorbladen, en helikopterpiloten op Maui houden het liefst minstens 500 meter afstand.

Robby: Jason is zelden wakker voor half tien ’s ochtends, dus toen ik vier gemiste oproepen van hem had (6:45, 6:48, 6:50 en 6:52), wist ik dat er iets aan de hand was. Ik belde hem terug en hij klonk alsof hij het schuim op de mond had staan. Ik probeerde hem nog even af te houden – mijn vrouw Heidy is een van onze videografen en ik weet hoe fijn ze het vindt vroeg in de ochtend met camera gear te moeten slepen – maar Jason en het schuim wonnen: Mrs. Swift moest uit bed! Toen we op het strand aankwamen snapte ik Jasons opwinding: de wind was super sterk, goed voor een 4,7-tje, er rolden mooie sets binnen en er was geen enkele surfer in de line-up. Het zag ernaar uit dat Jason en ik de spot voor ons alleen zouden krijgen, op een van de mooiste dagen van het jaar!

Jason: Om negen uur waren Robby en ik op het water, een half uur later kwam de helikopter aangezoemd en gingen we los met perfecte golven en zon. Ik ging de golven gelijk agressief te lijf wat resulteerde in een aantal forse wipe-outs waarbij ik telkens naar binnen moest zwemmen om mijn materiaal terug te krijgen; niet heel slim met een dure helikopter in de lucht…

Benieuwd naar de rest van Jason & Robby’s verhaal? Dit is een artikel uit Motion windsurf magazine #1 2014.  Mocht je dit magazine gemist hebben dan kun je deze bestellen in onze webshop of word voor het gemak meteen abonnee zodat je geen nummer meer hoeft te missen!